Radomierz w XVI w. stał się własnością rodu Schaffgotschów. W 1609 roku Bernard von Schaffgotsch rozbudował i upiększył kościół pochodzący z 1309 roku. To właśnie pamiątką po tym kościele jest wieża.

Schaffgotschowie ufundowali trzy dzwony znajdujące się na wieży – w 1576, 1595 i 1612 roku, największy dzwon nosi napis „Brenard von Schaffgotsch 1612”. Do 1849 roku do wieży był doklejony budynek kościoła.

Potem gdy w Radomierzu stała już ewangelicka  świątynia, został rozebrany (legendy mówią też o spaleniu tego kościoła).

Od tamtej pory do dnia dzisiejszego wieża służy jako dzwonnica a po remoncie również jako obiekt widokowy.  Znajdziemy tutaj chwilę wyciszenia z kroplą historii i przyrody w tle. Z galeryjki widokowej można podziwiać spektakularną panoramę szczytów Sudetów Zachodnich i ścielącej się u ich stóp Doliny Bobru. 

Niewiele brakowało, aby Radomierz utracił zabytkowe dzwony. Dzięki szybkiemu zorientowaniu się i odwadze miejscowej ludności udało się obronić dzwony przed  wywiezieniem. Mieszkańcy zbiegli się ze swoich domostw, pól uprawnych i mając w rękach narzędzia swojej pracy udaremnili próbę demontażu dzwonów. Rozebrany był już dach wieży, stał dźwig oraz przedstawiciele ówczesnej władzy w ochronie milicji.

Po udaremnieniu  wywózki dzwonów wykonano prowizoryczny dach na wieży, a  w czasie remontu dach ten został odtworzony wg pierwowzoru.

Opracowanie: Krzysztof Zawadzki